O rozwoju dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej - maria dakowska (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego)

Tytuł O rozwoju dydaktyki języków obcych jako dyscypliny naukowej Autor Maria Dakowska Język polski Wydawnictwo Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego ISBN 978-83-235-1412-1 Rok wydania 2014 Warszawa Wydanie 1 liczba stron 144 Format pdf Spis treści WSTĘP 13 ROZDZIAŁ 1. W poszukiwaniu wiedzy praktycznie ergonomicznej 15 1.1. Nauczanie języków obcych jako sfera działalności poręcznej a przyswajanie i nauczanie języków obcych jako przedmiot dyscypliny naukowej 16 1.2. Stadia rozwoju dziedziny uczenia się i nauczania języków obcych 18 1.3. Konstytucja dydaktyki języków obcych jako empirycznej dyscypliny naukowej i jej znaczenie dla możliwości generowania wiedzy praktycznie ergonomicznej 20 1.4. Program nauki empirycznej jako recepta na wiedzę praktycznie poręczną 22 1.5. Podsumowanie 23 ROZDZIAŁ 2. Dydaktyka języków obcych we współczesności 24 2.1. Wnioski z przeszłości – koncepcja nauczania języków obcych jako metodyki 25 2.1.1. Wady tej koncepcji 26 2.2. Na czym polega określenie własnej tożsamości dziedziny naukowej i dlaczego jest to nieprzystępne w sytuacji dydaktyki języków obcych? 28 2.3. O możliwościach poznawczych nauki 30 2.4. Mocne strony programu „normalnej" nauki 32 2.5. Odrzucenie metodyki jako docelowej koncepcji dziedziny przyswajania i nauczania języków obcych 33 2.6. Na czym polega tożsamość dydaktyki języków obcych? 35 2.7. Wybrane koncepcje w nauczaniu języków obcych i ich ocena 38 2.7.1. Autonomia ucznia 38 2.7.2. Nauczanie przez treść 40 2.7.3. Nauczanie oparte na zadaniach 42 2.7.4. Wnioski na przyszłość 45 2.8. Społeczeństwo informacyjne a nauczanie języków obcych 46 2.9. Podsumowanie 50 ROZDZIAŁ 3. Determinanty przedmiotu badań dydaktyki języków obcych 51 3.1. O nieodzowności modelowania zjawisk językowych dla celów dydaktyki językowej 51 3.2. Determinanty zewnętrzne modelu przedmiotu badań 54 3.3. Determinanty wewnętrzne modelowania wykorzystania i przyswajania języka jako przedmiotu badań dydaktyki języków obcych_57 3.3.1. Źródło i status modelu 57 3.3.2. Funkcje modelu w środku nauki 59 3.4. Podsumowanie 60 ROZDZIAŁ 4. Dydaktyka języków obcych jako „normalna" nauka 63 4.1. Problem zasadniczy 63 4.2. Dydaktyka języków obcych jako nauka – w jakim sensie tego terminu? 65 4.3. Co oznacza określenie „normalna" nauka? 65 4.4. Program „normalnej" nauki jako alternatywa względem ujęć skrajnych 67 4.5. Stopień skomplikowania materii językowej a społeczne zapotrzebowanie na wiedzę praktycznie użyteczną 70 4.6. Program „normalnej" nauki jako sposób na redukcję niepewności 73 4.7. Program „normalnej" nauki jako panaceum na rozterki związane z akademicką tożsamością dydaktyki języków obcych 76 4.8. Plusy i minusy programu „normalnej" nauki jako redukcji niepewności 77 4.9. Podsumowanie 78 ROZDZIAŁ 5. Kognitywna koncepcja nauki a dydaktyka języków obcych 79 5.1. Aktywność podmiotu poznawczego w środowisku naturalnym i społeczno-kulturowym 80 5.2. Parametry dystynktywne poznawczej działalności człowieka 81 5.3. Konstruktywny charakter procesów poznawczych 85 5.4. Poznanie naukowe jako specjalizacja procesów poznawczych człowieka 86 5.5. Naukowe procesy poznawcze a dydaktyka języków obcych jako nauka 89 5.6. Podsumowanie 91 ROZDZIAŁ 6. Wyposażenie poznawcze i komunikacyjne ucznia języka obcego 93 6.1. Mapa problemu 94 6.2. Rola świadomości w przyswajaniu języka obcego 96 6.3. Przyswajanie języka obcego jako przetwarzanie danych poprzez człowieka 97 6.4. Przyswajanie języka obcego jako przypadek komunikacji językowej 102 6.5. Charakter procesów komunikacyjnych 102 6.6. Zaangażowanie uczestników komunikacji całymi swoimi osobami, umysłem i ciałem 105 6.7. Rodzaje zdarzeń komunikacyjnych 106 6.8. Centralna pozycja znaczenia i sensu w komunikacji językowej 107 6.9. Konstruktywny i strategiczny udział ucznia w komunikacji językowej 108 6.10. Język jako kod komunikacji 109 6.11. Procesy rozumowania dostępne uczniowi 110 6.12. Interakcja między procesami komunikacyjnymi a uczeniem się 112 6.13. Podsumowanie 113 ROZDZIAŁ 7. Zamiast wniosków: pytania podstawowe dla nauczania języków obcych 114 7.1. Główne punkty odniesienia w dziedzinie uczenia się i nauczania języków obcych 115 7.2. Z jakim zjawiskiem mamy do czynienia, mówiąc o użyciu i przyswajaniu języka nieprymarnego? 118 7.3. Gdzie zlokalizowane są procesy użycia i uczenia się języka i co ta lokalizacja oznacza dla kwestii nauczania języka obcego w warunkach edukacyjnych? 119 7.4. Jaki jest mechanizm uczenia się języka obcego i co to oznacza dla procesów nauczania tego języka? 120 7.5. Jak przebiega uczenie się języka i jak możemy wywoływać ten proces w warunkach edukacyjnych? 121 7.6. Na czym polega akt przyswajania języka obcego i co to oznacza dla konstruowania aktów nauczania języka? 123 7.7. Jaki charakter posiadają zmiany zachodzące w procesie uczenia się języka i do jakiego stopnia mogą być one stymulowane w warunkach klasowych? 124 7.8. Jeśli dla celów nauczania odrzucamy klasyczną lingwistyczną definicję języka jako systemu form, jaka charakterystyka użycia języka powinna ją w związku z tym zastąpić? 124 7.9. Podsumowanie 128 ZAKOŃCZENIE 129 SUMMARY: On the development of foreign language didactics as a scientific discipline 131 SPIS LITERATURY 133 WYJAŚNIENIE WAŻNIEJSZYCH TERMINÓW 138 INDEKS 141