Gospodarka i społeczeństwo w europejskiej perspektywie (Wydawnictwo e-bookowo)

Współczesne organizacje sektora prywatnego i publicznego funkcjonują w warunkach globalizacji, wysokiej dynamiki zmian otoczenia, nasilonej konkurencji, wywołującej m.in. Wzrost oczekiwań konsumentów w zakresie jakości oferowanych produktów i usług. Muszą więc zwielokrotnić swój wysiłek w celu osiągnięcia określonego poziomu rozwoju, rozszerzenia satysfakcji konsumentów i zbudowania przewagi konkurencyjnej. Tę przewagę może zapewnić m.in.: dogodny dostęp do zasobów naturalnych, infrastruktura technologiczna, dobre położenie geograficznie i geopolityczne, jakość zasobów ludzkich, innowacje produktowe, nowe technologie. Pakiet przemyślanych działań, umożliwiających stosowne wykorzystanie wymienionych zasobów w istniejących uwarunkowaniach, określa się jako zarządzanie. Zarządzający organizacjami dążą do ich rozwoju i w efekcie wzrostu gospodarczego. Działania te polegają na podejmowaniu decyzji ukierunkowanych na sterowanie zasobami, procesami, informacjami w celu osiągnięcia zakładanych efektów. Sterowanie to winno prowadzić do wzrostu produktywności i oszczędności, zgodnie z zasadą racjonalności działań. Zarządzanie jest sztuką koordynacji działań w organizacji, która w XXI wieku musi być nad wyraz podatna na zmiany, rozciągliwa i "zwinna", nastawiona na globalną konkurencję i potrzeby klienta. Kluczem do sukcesu w obecnych uwarunkowaniach stało się maksymalne skrócenie czasu między odczuciem potrzeby poprzez klienta a jej zaspokojeniem, przy zachowaniu indywidualnego podejścia do tych potrzeb. Pomiędzy innymi stąd wynika wzrost znaczenia innowacji, przedsiębiorczego myślenia i działania, a także konieczność monitorowania oczekiwań odbiorców, produktywnego komunikowania się wewnątrz i na zewnątrz organizacji. Współczesne zarządzanie, nazywane niekiedy "zarządzaniem na krawędzi", oznacza zdolność do szybkiego reagowania, przewodzenia zmianie, antycypowania przyszłości, właściwego użycia ekspansji informacji i nowych technice. Od organizacyjnych liderów wymaga ono wszechstronnej wiedzy, umiejętności społecznych i autorytetu. Nieraz jest to zarządzanie o charakterze wielokulturowym, integrujące to, co złożone i najróżniejsze, bazujące na szybkim przepływie danych i coraz wydajniejszej komunikacji międzyludzkiej, bo jedynie wtedy jest możliwa koordynacja wysiłków wszelkich uczestników organizacji, prowadząca do słusznego zastosowania posiadanych przez nią zasobów. Umiejętne użycie posiadanych zasobów, a także pojawiających się szans w otoczeniu może wpływać na tempo rozwoju przedsiębiorstwa czy też organizacji o charakterze publicznym. Żeby tak się stało, konieczna jest znajomość zasad zarządzania strategicznego, rozumianego jako proces planowania zorientowany na przyszłość, sposób porządkowania i projektowania rzeczywistości zgodny z przyjętymi celami i prowadzący do wzmocnienia konkurencyjności danej organizacji.