O Iwaszkiewiczu napisano dużo. Do tej pory nie powstała jednak większa praca demonstrująca autora Sławy i chwały w jego działalności publicznej, nie tylko jako jednostkę artystę, ale także jako kogoś, kto pełni zróżnicowane społeczne funkcje przedstawicielskie, a jego praca nie ma już wyłącznie jednostkowego wymiaru artystycznego, ale stanowi część kierowniczą dokonań zespołowych. Na tle rozległych i złożonych uwarunkowań literatury prezentuje się Iwaszkiewicz jako żywy człowiek, uwikłany, jak każdy, w codzienne i dziejowe troski, kłopoty, tragedie, chwile szczęścia, uznanieu, zwątpień i klęsk. Profesor Stępień, skupiając się na innym aspekcie biografii Iwaszkiewicza niżeli czysto prywatne i indywidualne twórcze życie, demonstruje go w nowej perspektywie poznawczej, stwarza obraz mniej znany, nieraz zaskakujący, niejednokrotnie fascynujący, a przy tym niepozostawiający czytelnika obojętnym. Taki Iwaszkiewicz zadziwia, intryguje, czasami budzi współczucie, niekiedy może irytację i Schadenfreude, refleksję nad czysto ludzkimi cechami kogoś co najmniej atrakcyjnego, jeśli nie zgoła wybitnego.
dr hab. Włodzimierz Próchnicki, prof. Em. UJ