Leczenie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD) - z definicji - jest leczeniem objawowym, którego najszczególniejszym elementem jest fizjoterapeutyczne progresywnanie ułatwiające. Obraz kliniczny MPD jest pokaźnie międzyosobniczo różnorodny, ponieważ zależy nie tylko od charakteru, lokalizacji, rozległości i stopnia ciężkości uszkodzenia OUN, ale także od indywidualnych predyspozycji poziomu aktywności mechanizmów plastyczności mózgu. Wszystko to składa się na nad wyraz złożony, indywidualny i w dodatku zmieniający się wraz z dojrzewaniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) obraz zaburzeń rozwojowych dziecka z MPD i narzuca konieczność indywidualnego, a także stale aktualizowanego podejścia do stanu pacjenta, w tym jednocześnie diagnostycznego, jak i terapeutycznego. Mimo znaczących osiągnięć w diagnostyce i terapii dzieci z MPD w ciągu ostatnich lat, efektywność leczenia jest nadal odległa od pragnień społecznych. Ciągle trwają poszukiwania nowych, przynoszących rezultaty metod, form i sposobów usprawniania dzieci z MPD. W ramach prezentowanego opracowania skoncentrowano się zatem na zebraniu i przedstawieniu aktualnej wiedzy na temat klinicznych podstaw MPD i metod wczesnego rozpoznawania zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego prognozujących MPD i metod i środków służących do kompleksowego postępowania upraszczającego. Przedstawiona tematyka będzie pomocna studentom kierunku fizjoterapii, osobom realizującym specjalizację z fizjoterapii czy absolwentom tego kierunku studiów, którzy pracują albo rozpoczynają pracę z dziećmi z MPD, w opanowaniu wielu efektów kształcenia, dotyczących klinicznych podstaw fizjoterapii, samej fizjoterapii w zaburzeniach wieku rozwojowego, a także znacznej części efektów kształcenia dotyczących diagnostyki użytecznej i metod specjalnych wykorzystywanych w wieku rozwojowym. Z Przedmowy