Pierwszy numer pod redakcją naukową prof. Dr hab. Maria Majdan, skierowany jest do praktykujących reumatologów, lekarzy rodzinnych, nefrologów, kardiologów, ortopedów Został poświęcony tematowi dny moczanowej, jako chorobie ogólnoustrojowej przebiegającej niejednokrotnie z wieloma schorzeniami towarzyszącymi. W numerze omówiono m.in.: Dnę moczanową (DM), jako chorobę ogólnoustrojową, jej rozpoznanie i zasady leczenia. Jest jedną z najpowszechniejszych artropatii zapalnych u człowieka. Częstość występowania DM w krajach wysoko rozwiniętych sukcesywnie wzrasta - aktualnie dochodzi do 4% populacji i zwiększa się wraz z wiekiem. Dna moczanowa i hiperurykemia są poważnymi problemami klinicznymi współczesnej medycyny (nie tylko reumatologii). Zespół metaboliczny (ZM), który stał się jednym z głównych, narastających problemów zdrowia publicznego w najszczególniej rozwiniętych krajach świata. Typowo towarzyszy on zespołowi wspólnie występujących zaburzeń metabolicznych (otyłość brzuszna, upośledzona tolerancja glukozy, dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze), określonych łącznie nazwą „zespołu metabolicznego". Jego nieodłącznym elementem jest hiperurykemia. Obecnie wykorzystywane leki w terapii dny moczanowej, zgodne z rekomendacją Europejskiego Stowarzyszenia na rzecz Walki z Chorobami Reumatycznymi (EULAR). Mimo że DM znana jest od starożytności i należy do schorzeń implikujących uciążliwe dolegliwości, a mechanizmy patofizjologiczne jej powstawania zostały stosunkowo dobrze poznane, nadal nie opracowano satysfakcjonująco wydajnych sposobów jej leczenia. Częstość występowania dny moczanowej wyraźnie wzrasta wraz z wiekiem. W starszym wieku częściej niżeli w młodszej populacji chorują kobiety. Obraz kliniczny dny moczanowej w starszym wieku różni się od przebiegu dny u ludzi młodszych dlatego często bywa rozpoznawana z pokaźnym opóźnieniem. Leczenie dny moczanowej w wieku podeszłym jest nieraz utrudnione ze względu na liczne schorzenia współwystępujące Choroby wynikające z odkładania złogów innych niżeli kryształy moczanu sodu, typowo związków zawierających wapń. Artropatie wywołane przez kryształy to heterogenna grupa schorzeń, dla których charakterystyczne jest odkładanie zróżnicowanych substancji mineralnych w obrębie struktur stawowych,dodatkowo w tkankach miękkich. Mimo widocznego postępu w rozumieniu patogenezy krystalopatii wciąż nie jest ona w pełni poznana.