FRANCUSKI PIRACKI PISTOLET (1012) (DENIX)

PIRACKI FRANCUSKI PISTOLET Z XVIII w.

(1012)

cena nie mieści skrzyneczki. By ją zamówić wystarczy wysłać do nas maila w tej sprawie po dokonaniu zakupu.

Materiał:
stop cynku i alumnium i drewno

Producent: Denix Hiszpania

długość 35 cm
waga: 0,7 kg

Prezentowany model jest tylko wierną repliką oryginału.

Nasze repliki broni palnej produkowane są ze specjalnych stopów, co zapobiega dopasowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest wyjątkowo rygorystycznie regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni albo jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoracyjne.


Poniżej kilka interesujących danych:

"Broń czarnoprochowa - wariant broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest konsekwencją gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są przeróżnego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.

Bronią czarnoprochową są wszelkiego typu działa i broń ręczna wytwarzane do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, przeważnie istotnie wydajniejsze i nie generujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była przeważnie ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, różnorodnymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją również liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej używano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach lub łuskach.

W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej stosowano zróżnicowane typu mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (wykorzystywany w broni na amunicję scaloną, typowo w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu oraz przede wszystkim kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć przez całą lufą, uważając by go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, przeznaczone nad wyraz do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę najczęściej gwintowano, w ten sposób widocznie zwiększając jej celność. W broni ręcznej dedykowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach oraz w kartaczach, gwintu nigdy nie stosowano. Broń czarnoprochowa może być asygnowana do strzelania jednocześnie kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.


"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory wywołujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej użytkowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu stosowanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym pokaźne uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy wykorzystywany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go poprzez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.

Zamek skałkowy typu francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, iż pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią tworząc najpopularniejszy wariant zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były wyekwipowane w ten typ zamka"2.

"Piractwo istniało od początków komunikacji morskiej. Najistotniej znanymi piratami byli piraci berberyjscy, również japońscy atakujący wybrzeża Chin. Rozkwit piractwa przypadł na XVI-XVII w., kiedy różni awanturnicy atakowali hiszpańskie statki przewożące złoto i srebro do ojczyzny.

Epoka nabrała unikalnego, romantycznego klimatu dzięki książkom, hollywoodzkim filmom i m.in. Grze marki LucasArts o nazwie The Secret of Monkey Island. Opowieści o piratach znamionują się niepowtarzalną atmosferą, z powtarzającymi się wątkami hiszpańskich galeonów, ukrytych skarbów, do których prowadzi zagadkowa mapa, rafy koralowe, dzikie dżungle Karaibów, czarna flaga z namalowaną białą czaszką i piszczelami.

Oprócz piractwa o charakterze najczęściej bandyckim, nastawionego na zyski prywatne piratów, rozwinęła się także oficjalna, zinstytucjonalizowana forma piractwa, dotowana i chroniona poprzez władców państw, a nieraz i poprzez mocne miasta nadmorskie. Więcej informacji na ten temat znajduje się pod hasłami bukanier, kaper, a także korsarz.

aktualnie wody Atlantyku są wolne od piractwa. Jednak na niektórych akwenach (gł. Azja Południowo-Wschodnia) ciągle jeszcze żegluga nie jest w pełni bezpieczna.

Do pirackich statków, na jakich pływano na terenie Morza Karaibskiego w XVI, XVII i w XVIII w. Zaliczyć należy (w kolejności od najmniejszego do największego): pinasę (niepokaźny okręcik, przede wszystkim użytkowany jako eskorta), slup (pokaźniejszy, szczególnie zwrotny, z chęcią eksploatowany przez piratów), bryg (statek średniej wielkości, w głównej mierze kupiecki), bark (obszerniejszy statek kupiecki), fregatę i galeon (obszerny statek handlowo-wojskowy).

Za piratów władze wzięły się na początku XVIII w. Wieszano ich na szubienicy publicznie. Kapitan William Kidd zawisł na stryczku w 1701. Sznur się zerwał, wiec został powieszony po raz drugi. Zaś inny pirat po zdjęciu z szubienicy nagle się ocknął. Władze musiały go wypuścić, bo w świetle prawa wyrok został tworzony, tj. Nie można karać dwa razy za to samo przestępstwo"3.



1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739

2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557

3-Pirat [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-08-29 02:58Z [dostęp: 2008-09-10 05:38Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pirat&oldid=13875743