Włochy Historyczny pistolet skałkowy na drewnianej zawieszce (WŁOCHY)

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA błyskotliwa REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

(WARG-6)

Materiał:
pistolet: stop cynku i aluminium i drewno postarzane
zawieszka: drewno postarzane

Producent: Włochy

wymiary z zawieszką
długość 32 cm
wysokość: 14 cm
waga: 1,1 kg

Replika pistoletu jest zdejmowana.

To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i rozmiary wzorowane na oryginale).

Nasze repliki broni palnej produkowane są ze specjalnych stopów, co uniemożliwia dopasowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie cykl pozbawiania cech użytkowych jest bardzo rygorystycznie regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni albo jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoracyjne.

Poniżej kilka niebanalnych informacji:

"Broń czarnoprochowa - wariant broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest skutkiem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są zróżnicowanego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.

Bronią czarnoprochową są wszelkiego typu działa i broń ręczna wytworzone do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, z zasady znacznie efektywniejsze i nie formujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była w głównej mierze ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, rozmaitymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją również liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej użytkowano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach lub łuskach.

W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej użytkowano różnorodne typu mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (użytkowany w broni na amunicję scaloną, przeważnie w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu, a także przede wszystkim kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć poprzez całą lufą, uważając by go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, dedykowane szczególnie do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę zwykle gwintowano, w ten sposób istotnie zwiększając jej celność. W broni ręcznej przeznaczonej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach oraz w kartaczach, gwintu nigdy nie wykorzystywano. Broń czarnoprochowa może być przeznaczona do strzelania zarówno kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.

"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki przez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory wywołujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej używane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu wykorzystywanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym spore uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy używany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go poprzez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.

Zamek skałkowy typu francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią stwarzając najpopularniejszy wariant zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były zaopatrzone w ten rodzaj zamka"2.

1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739

2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557