Jerzy wróblewski. pisma wybrane (Wolters Kluwer)

Fragment publikacji: (...) Ponieważ przedstawiony tutaj wybór zawiera zbiór wspaniałych artykułów publikowanych poprzez dużo lat z reguły w "Państwie i Prawie", a także "Studiach Prawno-Ekonomicznych", wyłania się z niego swoisty podręcznik teorii prawa Jerzego Wróblewskiego.

Wszystkie artykuły zawierają tezy i przemyślenia ważne w dodatku teraz i zdumiewające rewelacyjnymi pomysłami badawczymi i rozwiązaniami. Bez wątpienia przydadzą się do odbudowania teorii prawa jako dziedziny prawoznawstwa.

najczęściej młodzi badacze i praktycy mogą w tym zbiorze znaleźć szczególnie przezroczysty paradygmat uprawiania teorii prawa, który dalej jest przekonujący. Jak wspomniano wyżej, obejmuje on pięć głównych działów: metodologię, w ramach której rozważa się paradygmat dogmatyki prawa, postawę filozoficzną i afilozoficzną, weryfikację i uzasadnianie w prawoznawstwie.

Druga część tej konstrukcji teorii prawa to osadzenie jej na fundamencie analitycznym: teoretyk prawa podejmuje w niej rozważania o relacji języka do kultury, bada reguły prawne, opisuje rozumowania prawnicze w wykładni prawa, relację tworzenie prawa do wykładni prawa, zagadnienie jednolitości i pewności rozumowań prawniczych.

Ważną część tych badań stanowi problem zwrotów stosunkowych. Trzecia część paradygmatu mieści teorię użytkowania prawa, a w jej ramach dopiero posiada się teoria wykładni, której J. Wróblewski nie ujmował jako niezależnej dziedziny badawczej.

zawsze była ona podporządkowana modelowi użytkowania prawa. W ramach wykorzystywania prawa bada się w dodatku kontrolę decyzji sądowej, relację podstawy normatywnej do reguły decyzji, precedens i jednolitość stosowania prawa, model teoretyczny użytkowania prawa.

Wreszcie oferuje się konstrukcję procesowego modelu użytkowania prawa i rozważa uzasadnianie i wyjaśnianie decyzji wykorzystywania prawa. Bardzo ważnym osiągnięciem tej części badań prowadzonych poprzez J.

Wróblewskiego jest dostrzeżenie wewnętrznego i zewnętrznego wymiaru uzasadnienia. Myśl ta była wielokrotnie wykorzystywana w niemieckiej teorii prawa i poprzez wielu jej przedstawicieli uważana za największe osiągnięcie filozoficzne Profesora Wróblewskiego (R.

Alexy). Czwarta część paradygmatu teorii prawa, którą zaproponował Jerzy Wróblewski, ma z pewnością swój rodowód w normatywizmie H. Kelsena, który wywarł wielki wpływ na proponowany model teorii prawa.

Profesor Wróblewski rozważa w tej części swej teorii modele systemów norm, obowiązywanie systemowe, przepisy odsyłające, stosunki pomiędzy systemami norm, a także relację decyzji sądowej do koncepcji systemu prawa.

Wreszcie piąta część mogłaby zostać nazwana współczesnym terminem "legisprudencja", gdyż na dużo lat przed jego twórcami Jerzy Wróblewski przebadał w zasadzie cały zakres tej dziedziny, lecz używając nazwy "teoria tworzenia prawa".

Opracował jako pierwszy zagadnienia, takie jak: epistemologiczne i aksjologiczne uwarunkowania tworzenia prawa, proceduralne wartości tworzenia prawa i problem uzasadnienie aktu prawodawczego. Należy pamiętać, iż niniejszy wybór obejmuje tylko dzieła przedstawione w formie artykułów, które są teraz trudno przystępne ze względu na czas, w którym były publikowane.

Uzupełnienie wielu przedstawionych tutaj tez można odnaleźć w monografiach Jerzego Wróblewskiego. Większość z nich jest jednak samodzielnie przedstawiona właśnie w artykułach. Równocześnie ich treści są ważne teraz, w okresie ponownego poszukiwania tożsamości przez polską teorię prawa.