Lektorzy języka angielskiego w międzywojniu

Monografia jest pierwszą próbą przedstawienia działalności lektorów języka angielskiego z pięciu uniwersytetów okresu międzywojnia: Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, Uniwersytetu Poznańskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Jako pracownicy dydaktyczni lektorzy nie mieli na swoim koncie osiągnięć naukowych, wykonywali jednak ważną „pracę u podstaw", by poprawić znajomość języków obcych wśród studentów i przyszłych absolwentów polskich uczelni.

Tym samym zasługują na odnotowanie w literaturze przedmiotu. Sylwetki lektorów przedstawiono na szerszym tle historycznym, ponieważ ich losy były ściśle powiązane z wydarzeniami pierwszej połowy XX w. Materiał wzbogacają trzy aneksy, z których pierwszy obejmuje biogramy kierowników pierwszych katedr anglistyki, drugi stanowi analizę kilku podręczników do nauki angielskiego wydanych poprzez lektorów, a trzeci mieści przekłady anglojęzycznych tekstów.

Książka skierowana jest przeważnie do językoznawców, studentów neofilologii, nauczycieli języków obcych i historyków, lecz może także zainteresować pedagogów, socjologów, kulturoznawców, politologów oraz osoby zajmujące się innymi dziedzinami nauki.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.