Powszechna wystawa krajowa 1929

Powszechna Wystawa Krajowa zorganizowana w 1929 roku była wydarzeniem nie tylko największym w międzywojennej historii miasta, lecz także nieszablonowym w skali całego kraju. Obejmowała całokształt osiągnięć pierwszego dziesięciolecia II Rzeczypospolitej w dziedzinie przemysłu, rolnictwa i handlu, opieki społecznej, higieny i sportu oraz dokonań w sferze nauki, kultury i sztuki, nie pomijając działalności rządu i samorządów. Była jeszcze wielkim projektem propagandowym, prezentującym bogaty dorobek gospodarczy i kulturowy, a także obfitość Polski międzywojennej.

Wielorakie oblicze PWK zostało ukazane w publikacji na tle wcześniejszych poznańskich ekspozycji. Dużo uwagi poświęcono formule urbanistycznej wystawy z uwzględnieniem związanych z nią założeń ogrodowo-parkowych i charakterystyce pawilonów wystawienniczych na tle panujących w pierwszej dekadzie XX wieku tendencji stylistycznych pomiędzy ariergardą a awangardą, od neoklasycyzmu poprzez art déco po funkcjonalizm. Nie pominięto także Poznania, miasta, które na przyjęcie PWK odmieniło swój wizerunek, a po jej zakończeniu zaczerpnęło inspirację do dalszego rozwoju.

O wyjątkowości opracowania świadczy na dodatek bogaty materiał ikonograficzny: zdjęcia, mapy oraz dokumenty, pozyskane ze zbiorów Archiwum Międzynarodowych Targów Poznańskich, Biblioteki Uniwersyteckiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Muzeum Historii Miasta Poznania i Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.