Należący do literatury lubianej romans istnieje od starożytności po dziś dzień, a lecz jego struktura przybiera różnorodne kształty, zasadnicze jej komponenty (postać heroiny i jej partnera, topika przestrzeni i czasu miłości i schematy fabularne) pozostają niemal niezmienne. Przedstawiając te zjawiska zarówno w przebiegu historycznym, jak i według kategorii związanych z ich budową, autorka Architektoniki literackiego romansu stara się unikać jednoznacznych ocen deprecjonujących adresowane typowo do kobiet płody modnej literatury. Pozostawia więc czytelnikowi książki ich ocenę, dostarczając mu do tego materiału w postaci licznie zgromadzonych cytatów z analizowanych powieści, a także narzędzi teoretycznoliterackich.