Piękna ozdobna wyjątkowa panoplia (508) (DENIX)

efektowna dekoracyjnA unikatowA PANOPLIA

Materiał:
drewno(sklejka), stal
(508)

wysokość płytki: 29 cm
szerokość płytki: 20 cm
długość miecza: 24 cm
głębokość ( z napierśnikiem ): 4cm
waga: 0,750 kg


Oba miecze są wyciągane. Jeden jest repliką Excalibura a drugi repliką miecza Karola pokaźnego.

"Excalibur (Ekskalibur) (wal. Caledfwlch, w wolnym przekładzie "miecz światła") – legendarny miecz z legend arturiańskich, otrzymany poprzez Króla Artura po złamaniu Miecza z Kamienia od Pani Jeziora. Miecz miał być wieczny, a jego pochwa miała tę właściwość, iż temu, kto ją nosił nie zagrażały żadne rany. Po śmierci Artura z dłoni popleczników jego syna Mordreda (Medrauta) miecz zawędrował z nim na Avalon, by tam czekać na powrót króla do świata żywych, aby następnie wraz z nim brać udział w walce o dobro, prawość i braterstwo, z reguły zaś o miłość. Jednakże podczas sporego przelewu krwi celtyckiej Excalibur ma powrócić na świat i pojawić się w miejscu Miecza z Kamienia, prawdopodobnie w Stonehenge"1.

"Joyeuse - historyczny miecz francuskiego władcy, Karola obfitego opisany w najmocniej znanym eposie rycerskim pt.:Pieśń o Rolandzie. Według przekazów, był on w poźniejszych czasach wykorzystywany w trakcie koronacji francuskich królów.
Miecz karoliński, zwany w starszej literaturze mieczem wikińskim występował w okresie od IX do XI wieku. Głownie tych mieczy są prawie jednorodne, o długości około 1 metra. Pochodzą najczęściej z Nadrenii, o czym zaświadczają napisy i znaki producentów. Głownie były eksportowane szeroko na ziemie słowiańskie i do Skandynawii, gdzie były oprawiane według miejscowego gustu. Jelce przede wszystkim w formie sztabki. Głowice w formie krążków, zwieńczonych półkul, trój- i pięciodzielnych grzybków, stożków itp. Na dodatek w wielu krajach działy rodzime ośrodki miecznicze"2.



"Panoplia, l.p. Panoplium (armatura, spolia hostium) motyw dekoracyjno-symboliczny złożony przeważnie z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów) często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.

Nazwa pochodzi od greckiego pan - wszystko i hoplon - tarcza hoplity i oznaczała pełny rynsztunek ciężkozbrojnego wojownika. Dawniejsi wojownicy swoją broń wieszali na ślepej ścianie pomieszczenia mieszkalnego, z daleka od okna i drzwi. W razie niespodzianej napaści można było się cofnąć i chwycić za tarczę oraz włócznię albo miecz i przystąpić do obrony. W czasach republiki rzymskiej i późniejszego cesarstwa oręż zdobyty na wrogu, po zwycięskiej bitwie układano pod zawieszoną na krzyżu zbroją wodza pokonanej armii. Był to znak chwalebnego zwycięstwa, równocześnie ofiara dla boga Marsa, a także symbol deifikacji zwycięskiego wodza. Były to autentyczne elementy uzbrojenia. Stopniowo broń biała wychodziła z mody, spadkobiercy rycerzy poświęcali się służbie cywilnej natomiast uzbrojenie wiszące na ścianie coraz rzadziej było w użyciu ergonomicznym a coraz częściej miało tylko przypominać rzeczywiste albo przyszywane tradycje rycerskie rodu. Coraz mniej było autentycznego uzbrojenia (niszczyło się, wytworzono zupelnie inne niżeli kiedyś, świeże pokolenia były liczniejsze) a coraz więcej symboliki. W XVIII wieku na ściany trafiły panoplia ze stiuku, sztuczne lecz jeszcze wyglądające jak prawdziwe. Jako symbole, do "uzbrojenia panopliów" mogły teraz trafić armaty, kule armatnie oraz karabiny. W heraldyce nowożytnej panoplia umieszczano początkowo za i pod herbem dowódcy wojskowego po odniesionym przez niego znaczącym zwycięstwie. Armaturę herbową komponowano z pik, halabard, buńczuków, chorągwi, szabli, dział i innego sprzętu wojennego. Przykładem użycia armatury w heraldyce Polski szlacheckiej jest herb na portrecie starosty sandomierskiego Krzysztofa Tarnowskiego z XVI wieku. W wieku XVIII i XIX (styl barokowy oraz klasycystyczny) armaturę spotyka się niespotykanie częściej niż w czasach wcześniejszych, W polskiej heraldyce stanowiły one zwyczajowo obowiązujący element herbu (zwłaszcza na pieczęci) osoby w służbie wojskowej, niekoniecznie związany z faktycznymi osiągnięciami militarnymi.

Z upływem czasu, panoplia z ozdób wyróżniających rycerskie koneksje właściciela posesji stały się symbolami tradycji wojskowej państw i ich walk o niepodległość, z budynków prywatnych przeniosły się na pomniki, budynki państwowe i symbolikę państwową. Panoplia, mniej lub bardziej rozbudowane spotyka się nieraz w herbach krajów Ameryki południowej i środkowej. Stosowane są także w herbach państwowych, terytorialnych i miejskich innych regionów świata. Miniatura klasycznych panopliów stanowi część dekoracji (zawieszkę) wielu rycerskich orderów - m.in. Orderu Kawalerów Maltańskich, Orderu św. Łazarza, Orderu Grobu Pańskiego, a także wielu orderów świeckich"3.

1-Excalibur [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-4 03:30Z [dostęp: 2008-09-9 07:38Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Excalibur&oldid=13949066

2-Miecz karoliński [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-07-2 07:04Z [dostęp: 2008-09-9 09:22Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miecz_karoli%C5%84ski&oldid=8496288


3-Panoplia [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-06-13 11:45Z [dostęp: 2008-09-9 07:23Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panoplia&oldid=12926546