„LP 3" – choć ten krążek nie należy do szczytowych osiągnięć zespołu, to dziennikarze dostrzegli muzyczną ewolucję Lady Pank. Niektórzy określali go choćby jako najlepszy studyjny album z dotychczasowego dorobku zespołu.
Słuchaczy zaskoczyła nie tylko warstwa tekstowa,ponadto zmiana na stanowisku perkusisty. Jarka Szlagowskiego zastąpił charakteryzujący się innym flow i dynamiką Andrzej Dylewski. Muzyk wspaniały, z całą pewnością, jednak grający zupełnie inaczej niż Szlaga.
Jaki jest najważniejszy atut tej płyty? Fakt, iż Borysewicz dostrzegł jego ułomność, umiał wyciągnąć wnioski i przepracować wszystko w swej głowie. Krytyczne spojrzenie na własną twórczość to cecha, której brakuje wielu artystom, lecz kiedy już się pojawi, to świadczy o wysokiej klasie muzyka.
Jan Borysewicz to żywy przykład takiego artysty, który widzi swoje pomyłki i umie wydobywać z nich wnioski.