Złota kolekcja: potrzebuję wczoraj (Warner music poland)

Początków T. Love należy szukać w 1980 roku. Wtedy to Zygmunt „Muniek" Staszczyk pojechał do Sopotu na festiwal Pop Session, uczestniczył tam w koncercie grupy Kryzys, a po nim zapragnął założyć zespół. Już rok później z grupą Opozycja stanął na jarocińskiej scenie, lecz tak naprawdę powstały na początku 1982 roku T. Love Alternative („T" było skrótem od Teenage) stał się początkiem drogi na szczyty popularności. Pierwszy koncert grupa dała 4 lutego 1982 r. Na „wojennej" studniówce w IV LO w Częstochowie, a oprócz śpiewającego i grającego na gitarze basowej Muńka wystąpili perkusista Jacek „Słoniu" Wudecki, klawiszowiec Darek Zając i gitarzysta Janusz Knorowski. Już z saksofonistą Jarkiem Woszczyną i basistą Jackiem „Koniem" Śliwczyńskim (Muniek zrezygnował z gry na tym instrumencie) T. Love Alternative zakwalifikował się do konkursu festiwalu Jarocin ’83 i mimo iż nie zdobył tam nawet wyróżnienia, zapraszano go do kolejnych edycji w roli gościa. Grupa ekspresowo zjednała sobie rzeszę entuzjastów stając się symbolem imprezy. Proponowana poprzez nią muzyka nowofalowa z elementami folku i pastiszu, połączona ze nadzwyczajnymi tekstami Muńka opowiadającymi o zdegenerowanym świecie, okazały się jednym z najistotniejszych głosów polskiego rocka niezależnego lat 80. Też dlatego, że formacja Muńka jako pierwsza w Polsce zaczęła własnym sumptem wydawać swoje nagrania. Kasety Nasz Bubelon i Chamy idą nagrane z gitarzystą Andrzejem Zeńczewskim, a zawierające najważniejsze utwory zespołu z tamtych lat, jak Wychowanie, Karuzela, Marzyciele, Ogolone kobiety czy Garaż, trafiły do tysięcy domów w całej Polsce. Oficjalnym debiutem fonograficznym okazała się natomiast piosenka Zabijanka, która znalazła się na kombinacji Jeszcze młodsza generacja (85), a kolejnymi wydawnictwami: singel z utworami Garaż ’86, My marzyciele i IV Liceum z 1986 roku i płyta długogrająca Miejscowi-live (1988) nagrana podczas koncertów w warszawskiej Rivierze (już z Rafałem Włoczewskim w miejsce Knorowskiego). Niedługo po tych występach grupa zrezygnowała z przydomku Alternative, bo – jak tłumaczył Muniek – piosenki zespołu zaczęły być emitowane w ogólnopolskim Programie III PR i słowo to nie pasowało do wizerunku grupy, która powoli stawała się częścią mainstreamu. Już kolejny zbiór Wychowanie podpisano skróconą nazwą. T. Love Alternative wracało w kolejnych dekadach kilkukrotnie występując przy okazji premier płyt z nagraniami archiwalnymi. Po wydaniu Wychowania Muniek rozwiązał T. Love i wyjechał w celach zarobkowych do Londynu, gdzie przebywał pół roku. Po powrocie reaktywował zespół z nowymi muzykami. Liderem muzycznym odnowionego T. Love został gitarzysta Janek Benedek, a w składzie pojawił się też perkusista Jarosław „Sidney" Polak, do dziś podstawowa postać formacji. Lata 90. Zespół rozpoczął krążkiem Pocisk miłości, a pochodząca z niego Warszawa stała się jednym z największych przebojów ostatniego ćwierćwiecza. Już wówczas Muniek z walczącego buntownika stał się rock’n’rollowym gawędziarz...