Urodziła się w Tokio w 1939 roku w polskiej rodzinie osiadłej w Japonii. W dzieciństwie mieszkała w ukraińskim już Lwowie, resztę niedługiego zresztą życia spędziła w Warszawie. Uczyła się tańca w stołecznej szkole baletowej i śpiewu konwencjonalnego u Wandy Wermińskiej. W maju 1958 roku zdała maturę, w lipcu wzięła udział w radiowym konkursie dla piosenkarzy-amatorów. W grudniu wystąpiła w inauguracyjnym programie Teatru Piosenki. Jej estradowa swoboda podobała się publiczności, a bluesowym feelingiem w brawurowo stworzonej wtedy Alabamie zwróciła uwagę wykładowców utworzonego przed rokiem Studia Piosenkarskiego. 19-letnia wówczas Ludmiła trafiła do klasy Abratowskiego. Zauroczyła go jej muzykalność, talent wokalny i wyczucie swingu. Kilka miesięcy później scaliło ich gorące uczucie i małżeński węzeł. Odtąd komponował z reguły dla niej, dzieląc się z nią sukcesami, jakie wyśpiewywała jego piosenkom, 'Boogie Boa', 'Żurawi klucz', 'Dwie szklaneczki wina', a także 'Gdy mi ciebie zabraknie'. Renomowana w plebiscycie czytelników 'Expressu Wieczornego' za najpopularniejszą piosenkę roku 1960, otworzyła jej szeroko drzwi do estradowej kariery. Nie zdążyła się jednak nią nacieszyć. Zginęła w wypadku samochodowym w drodze powrotnej do Warszawy po występie w łódzkim programie rozrywkowym Muzyka lekka, przystępna i przyjemna.