hAnia to utwór wielowarstwowy. To książka spowiedź-lament, krzyk dzieci niczyich, sierot i podrzutków stygmatyzowanych na całe życie. Dzieci odtrąconych przez najbliższych, które często i w dorosłym życiu wciąż dźwigają przeświadczenie o swej bezwartościowości.
Nie wszyscy posiadają wystarczająco siły, żeby walczyć o miłość, o marzenia i przyjaźń; przeciwstawić się swym wyobrażeniom o własnej niższej wartości, bo jeśli matka-rodzicielka ich nie chciała, to znaczy, iż byli gorsi.
Swój ból i bunt mogą wyrazić jedynie po cichu, w myślach, nigdy głośno i na forum, bo do tego niezbędna jest odwaga, a ta została w nich zniszczona. Książka ukazuje, jak prosto okaleczyć dziecko i zrobić z niego poturbowanego dorosłego, który niejednokrotnie nie jest w stanie wydajnie się obronić.