"Obraz rozmyty, skrzywiony przez czas i wyobraźnię niczym odbicie w zmarszczkach wody - oto czym była ta kronika. Obraz odrealniony, ujrzany w nocy, w świetle księżyca" - tak pisał po latach o swojej jedynej powieści Caradog Prichard.
Pisany z reporterskim zacięciem, tragikomiczny obraz życia w przemysłowym walijskim miasteczku w okresie I wojny światowej, a jednocześnie boleśnie osobisty rozrachunek ze trudną relacją łączącą autora z owdowiałą matką; to wreszcie pełna ciekawej symboliki wizja rozpadu świata i jednostki w obliczu szaleństwa przenikającego zamknięty świat powieściowego Miasteczka.
"Niepokojąca, nietrzymająca się chronologii, wręcz halucynacyjna w swojej intensywności, przywołuje świat, w którym zmysłowa bliskość otrzymania grubej kromki chleba z masłem jest podszyta świadomością, iż być może poprzez resztę dnia nie dostanie się nic innego do jedzenia; gdzie powołanie do wojska i perspektywa pracy w kopalni może oznaczać, iż człowiek nigdy nie dorośnie.
Powieść prowokująca, gęsta i całkowicie zniewalająca." Chris Ros, The Guardian Powyższy opis pochodzi od wydawcy.