Saturnin - jakub małecki (Sine Qua Non)

"Jestem lśniącym, jasnym wężem i sunę przez poszycie. Głęboko we mnie tkwi gorące miejsce, które pulsuje w rytm lasu. Kiedyś miałem twarz i imię". Przez błąd na bilecie kilkuletni Satek wierzy, iż autobus, którym jeździ do szkoły w Radziejowie, zahacza o tajemniczą krainę.

To tam, jak podejrzewa chłopiec, najczęściej przebywa jego milczący, skryty dziadek. Dwadzieścia lat później Saturnin mieszka w Warszawie, pracuje jako sprzedawca i trzyma się z dala od tajemniczych krain.

Pewnego dnia dziadek znika i Saturnin musi wrócić w rodzinne strony. Wspólnie z matką rusza jego śladem i coraz głębiej zapuszcza się w przeszłość. To, co odkryje, zburzy jego świat. "Saturnin" to intymna, choć skomponowana na sporo głosów opowieść, w której marzenia potrafią łamać kości, muzyka jest silniejsza niżeli wojna, a mama daje w nagrodę półtora kilograma słońca.

Zmarli uzyskują tu głos, a prawdziwe postaci z życia autora doświadczają rzeczy, których nie dane im było zakosztować poza tą książką. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.