"bezustanny dialog"" to wybór wierszy idealnej poetki, powieściopisarki, eseistki i autorki książek dla dzieci Adriany Szymańskiej. Obejmuje wiersze z lat 1968 - 2019, a więc pięćdziesięcioletni dorobek poetki wraz z wierszami najnowszymi.
O jej poezji Zbigniew Herbert powiedział: " jest to wyśmienity, dojrzały, soczysty i gorzki owoc." na dodatek ta sensualistyczna i równocześnie głęboko metafizyczna poezja niesie nadzieję, jednak wykracza poza nasze, ludzkie doświadczenie, a jednocześnie całkowicie się w nim mieści.
Dotyka konkretu. Dwa podstawowe gatunki literackie, jakie w tej poezji dominują i funkcjonują to erotyki i treny. To dwie podstawowe, bezustannie się przeplatające orientacje, dwa harmonijnie ze sobą współżyjące i wzajem się dopełniające punkty odniesienia.
I w trenach, i w erotykach poetka nie tyle mówi o... Ile mówi do... A więc jest to poezja dialogu. Nieprzerwanego dialogu. Michał Głowiński napisał o poezji Adriany Szymańskiej bardzo wnikliwie, że "istota patrzenia na świat przez Szymańską to właśnie przeświadczenie, że nic nie jest osobne.
W tych wierszach uderza uwaga poświęcona każdemu niewielkiemu ściegowi życia. Przydrożnemu kamieniowi, dziecku, które jest "niewielkie i kruche jak różowa filiżanka" i - a może przede wszystkim - własnemu sercu "maleńkiemu z bólu jak mysikrólik".
W oczach Szymańskiej nad wyraz godna pochwały jest ogrodowa koniczyna z wiersza W sprawie filozofów, która nie zadaje swojemu Stwórcy żadnych pytań. Geniusz poezji Adriany Szymańskiej objawia się najwyraziściej tam, gdzie niesie pociechę i nadzieję." Adriana Szymańska Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, polskiego P.E.N.
Clubu i ZAiKS-u, wielokrotną stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz ZAiKS-u. Jest laureatką wielu nagród, a pierwszą nagrodę literacką przyznał jej Julian Przyboś w roku 1969 za debiut poetycki "Nieba codzienności".
W roku 2018 Adriana Szymańska otrzymała Medal im. Księdza Jana Twardowskiego za całokształt dokonań twórczych.