Niniejszy tom poszerza i pogłębia naszą wiedzę o Franciszku Rawicie-Gawrońskim (1846-1930), znanym w swym czasie publicyście, pisarzu i historyku. Zamiar ten został zrealizowany poprzez edycję jego korespondencji z różnorodnymi osobami, z którymi jego związki pozostawały ważne, choć ich charakter był różny. Z częścią z nich układały się one na stopie koleżeńskiej albo przyjacielskiej. Takimi były jego relacje z Władysławem Bełzą, Adamem Krechowieckim, Aleksandrem Brzostowskim i Kazimierzem Królem. Odmienny charakter miały z Elizą Orzeszkową, którą traktował przeważnie jako mentora własnych poczynań na polu literackim, oraz z Zygmuntem Miłkowskim - jego teściem. Należy przy tym zaznaczyć, iż listy stanowią na dodatek źródło danych o respondentach Rawity. Znawca historiografii polskiej XIX i XX wieku Jerzy Maternicki, eksponując wartość źródłową korespondencji, pisał: Teksty powstałe w toku opisywanych wydarzeń również po ich zakończeniu posiadają najczęściej walor źródła pierwotnego, nieskażonego późniejszymi naleciałościami i błędami wynikającymi z upływu czasu, osłabienia pamięci, patrzenia na wydarzenia i zjawiska poprzez pryzmat późniejszych doświadczeń itd. - od autora.