Książka stanowi kompendium dydaktyczne dla studentów przygotowujących się do roli nauczyciela-polonisty. Autorzy odwołują się do najnowszego stanu badań zróżnicowanych dyscyplin: językoznawstwa, literaturoznawstwa, dydaktyki języka polskiego, pedagogiki, psychologii, a w dodatku wiążą dydaktykę polonistyczną z dydaktyką ogólną.
Publikacja zawiera wskazówki dotyczące używania na lekcjach języka polskiego metod ogólnodydaktycznych i konieczności stosowania cyfrowego środowiska nauczania. Sensem podręcznika polonistycznej dydaktyki jest uporządkowanie i powiązanie celów i metod kształcenia kulturowo-literackiego i kulturowo-językowego, wyjaśnienie celowości i sensu działań nauczyciela, ukierunkowywanie jego refleksji metodycznej.
Książka zredagowana została więc zgodnie z należycie umotywowaną logiką wywodu, obejmującego pełne spektrum wyróznionej tytułem problematyki: zagadnienia dotyczące ucznia i nauczyciela, metod i zasad i form nauczania, podręczników, podstawy programowej, organizacji lekcji i pracy domowej, środków dydaktycznych, wreszcie ewaluacji wyników kształcenia.
Autorzy "Polonistycznej dydaktyki ogólnej" są praktykami, toteż mają rozeznanie jednocześnie możliwości psychofizycznych uczniów, jak i braków w świadomości dydaktycznej studentów i nauczycieli. Adekwatnie wyjaśniają te problemy, które wciąż jeszcze są niewystarczająco przez kandydatów na nauczycieli rozumiane – np.
gdy uświadamiają rolę preambuły do podstawy programowej oraz podkreślają, iż nauczyciel ma prawo wprowadzać innowacje do realizowanego programu nauczania (udostępnionego np. Przez wydawców podręcznika) czy opracować program autorski.
Przykłady dobrali celowo – tak, by inspirowały do aktualizowania literackiej klasyki i myślenia o języku w kategoriach współczesnej lingwistyki kulturowej. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.