Język zawodowy polskich dziennikarzy prasowych (XIX-XXI w.) (Jarosz Beata)

Książka jest skutkiem [] tytanicznej pracy nad zgromadzeniem i analizą ogromnego materiału źródłowego (źródła pisane, ale też nagrania sporządzone w redakcjach), a także zebraniem i uporządkowaniem opracowań teoretycznych czy źródeł encyklopedycznych. Wysiłek ten, jak pisze Autorka, umożliwił pozyskanie ponad 2600 jednostek leksykalnych, z których znaczna część nie znalazła się jak dotąd w opracowaniach na temat języka/profesjolektu dziennikarskiego i stanowi oryginalny wkład w badania nad językiem zawodowym dziennikarzy prasowych. Analiza materiału językowego została w pracy zanurzona w szerokim kontekście historycznym i społecznym, związanym z narodzinami profesji dziennikarskiej, organizowaniem pracy w redakcji, zadań wydawniczych, rozwojem dziennikarstwa, ale też profesji ściśle z nim związanych, a więc zwykle drukarstwa czy kolportażu prasy. W efekcie otrzymujemy nie tyle tradycyjną pracę leksykograficzną, ile nad wyraz interesującą próbę osadzenia materiału leksykalnego w diachronicznej perspektywie rozwoju i stopniowego kształtowania się poprzez kilka wieków dziennikarstwa jako profesji.