Ruch Oporu Armii Krajowej (IPN)

Ruch Oporu Armii Krajowej (ROAK) jest dla zjawiska poakowskiej lokalnej konspiracji antykomunistycznej pojęciem wręcz symbolicznym. Dosłownie oznaczał bowiem potrzebę dużej grupy byłych żołnierzy Armii Krajowej, by stawić opór represjom rozpętanym przez sowiecki aparat bezpieczeństwa i polski reżim komunistyczny.

Nieprzypadkowo też szyld ten zrobił zawrotną karierę na terenie praktycznie całej Polski. Użytkowany był przeważnie poprzez lokalne grupy partyzanckie, głównie zamiennie z innymi nazwami odwołującymi się do jednej i tej samej organizacji matki - czyli AK.

Nie był jednak dla ich żołnierzy i współpracowników rodzajem wyróżnika organizacyjnego. Stosowano go raczej jako elementu legitymizującego obecność tego poakowskiego,,rozsypu" na mapie działań oporowych konspiracji antykomunistycznej.

Historia ROAK to także dzieje mocnych inicjatyw strukturalnych zbudowanych w większości na bazie struktur b. Podokręgu Północnego z Obszaru Warszawskiego AK. To historia Inspektoratu Mazowieckiego ROAK, Obwodu,,Mewa", Batalionu,,Znicz", ale także 11 Grupy Operacyjnej NSZ.

Organizacje te próbowały wypracować własną, trzecią drogę w działalności niepodległościowej - między Zrzeszeniem WiN a Narodowym Zjednoczeniem Wojskowym, z potężnym ukierunkowaniem na działalność wywiadowczą.