Księga drogi i dobra (Prószyński Media)

zachwycająca interpretacja jednej z najważniejszych ksiąg w dziejach ludzkości w mistrzowskim przekładzie Justyny Bargielskiej i Jerzego Jarniewicza. "Księga Drogi i Dobra" powstała prawdopodobnie dwadzieścia pięć stuleci temu. Napisał ją ktoś, kto być może nazywał się Lao Tzu, a żył mniej więcej w tym samym czasie co Konfucjusz. Nic pewnego o tej "Księdze" powiedzieć nie sposób, poza tym, iż to dzieło chińskie, nad wyraz stare, i iż przemawia do czytelników na całym świecie, jakby je napisano zaledwie wczoraj. Miałam obszerne szczęście, iż odkryłam go w tak młodym wieku i mogłam żyć z jego księgą poprzez całe swoje życie. Autorzy naukowych przekładów "Księgi Drogi i Dobra" jako podręcznika dla władców używają słownictwa, które uwydatnia wyjątkowość taoistycznego "mędrca", jego męskość, władzę. Ja zaś chciałam stworzyć wersję "Księgi" taką, która byłaby przystępna czytelnikom współczesnym, niewyrafinowanym, niesprawującym władzy, i być może również nie-męskim. Takim, którzy nie szukają ezoterycznych tajemnic, ale nasłuchują głosu przemawiającego wprost do duszy. Chciałabym, aby zrozumieli, dlaczego tak wyjątkowo kochano tę "Księgę" poprzez dwadzieścia pięć wieków. (ze wstępu Ursuli K. Le Guin) "Księga Drogi i Dobra" to unikatowa, wyjątkowo inspirująca poetycka interpretacja starożytnego tekstu tworzonego dwa i pół tysiąca lat temu poprzez twórcę taoizmu. Według jej mądrości żadna z naszych cech nie różni się od cech rewelacyjnego władcy, idealnego myśliciela czy wielkodusznego filantropa. W tej bezprecedensowej współczesnej interpretacji starożytnego klasyka Ursula Le Guin pokazuje uświęconą i zadziwiająco konkretną filozofię chińskiego myśliciela. Książka posiada obszerne osobiste komentarze autorki, uwydatniające wartość tekstu - zwłaszcza w naszych nieprzystępnych, niespokojnych czasach. Przekładu tej profesjonalnej interpretacji dokonali Justyna Bargielska i Jerzy Jarniewicz, a notę o autorce przetłumaczyła Kaja Gucio. Spomiędzy wielu tłumaczeń "Księgi Drogi i Dobra" wersja Ursuli K. Le Guin jest szczególnym skarbem. Prawdziwą rozkoszą. Chianglian Al Huang, twórca fundacji Living Tao Ursula K. Le Guin (1929-2018) - powieściopisarka amerykańska. Córka znanego antropologa Alfreda L. Kroebera (śladem panieńskiego nazwiska jest litera K po imieniu) i wywodzącej się z polskiej rodziny Krakowów badaczki indiańskiego folkloru i pisarki Theodore Kroeber. Wyniesiona z domu znajomość rytuałów, obrzędów i szamańskich praktyk i zainteresowanie i szacunek dla kulturowej odmienności i rozmaitości wywarły znaczny wpływ na pisarstwo Le Guin, której utrzymana w konwencjach literatury science fiction i fantasy twórczość jest wysoko ceniona jeszcze poza kręgiem zwolenników fantastyki. Jej powieściowy debiut, "Świat Rocannona" (1964, "Rocannon's World"), otwiera fantastycznonaukowy tzw. "proces haiński" - należące doń powieści i opowiadania dzieją się w świecie przyszłości, w którym planety zasiedlone poprzez humanoidalnych przedstawicieli pradawnych cywilizacji Hain po tysiącleciach izolacji nawiązują wzajemne kontakty, tworząc galaktyczną Wspólnotę. Wybitnym osiągnięciem artystycznym Le Guin jest tetralogia fantasy o świecie "Ziemiomorza", na którą składają się "Czarnoksiężnik z Archipelagu" (1968, "A Wizard of Earthsea"), "Grobowce Atuanu" (1972, "The Tombs of Atuan"), "Najdalszy brzeg" (1972, "The Farthest Shore"), a także "Tehanu. Ostatnia księga Ziemiomorza", (1990, "Tehanu. The Last Book of Earthsea"). Prócz nad wyraz sugestywnej wizji rzeczywistości, w której miejsce i funkcje zarezerwowane u nas dla nauki zajmuje magia, powieści te przynoszą ciekawe portrety psychologiczne głównych bohaterów, a zwłaszcza bohaterek (pisarstwu Le Guin nieobce są umiarkowane tendencje feministyczne) oraz atrakcyjne myślowe przesłania. Przez całą twórczość Le Guin przewija się wątek równoważących się przeciwieństw (światła i ciemności, dobra i zła, życia i śmierci) mądrość i dojrzałość w stworzonych przez nią światach opierają się na świadomości, że dopiero taka równowaga stanowi ideał pełni i warunek harmonijnego istnienia. Bez dwóch zdań w jej pisarstwie można odleźć wpływy Wschodu, bardzo taoizmu oraz m.in. Idee psychologii głębi Junga. Le Guin nie unikała problematyki społecznej, politycznej, o czym świadczą dwie jej książki, posiadające charakter literackich utopii: "Wydziedziczeni" i "Wracać wciąż do domu" (1985, "Always Coming Home") - powieść będącą wszechstronną panoramą życia i kultury wytworzonej przez pisarkę ludzkiej nacji, zamieszkującej w odległej przyszłości dzisiejszą Kalifornię. Przeważająca część jej twórczości została przełożona na polski dzięki staraniom m.in. Takich tłumaczy, jak St. Barańczak, P. Braiter, P.W. Cholewa, M. Dutkiewicz, L. Jęczmyk, A. Sylwanowicz, Z. Uhrynowska-Hanasz. Była wielokrotnie nagradzana, zdobyła po kilka nagród Hugo i Nebula, zaś jej książki są z ochotą ekranizowane.