Szmuel Josef Agnon, urodzony w 1888 w Buczaczu, zmarły w 1970 w Jerozolimie, pisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1966 roku, mistrz języka hebrajskiego i jeden z ojców założycieli literatury izraelskiej.
W kilku powieściach, a także kilkuset nowelach i opowiadaniach opisywał świat żydowskiej Galicjo i życie w Ziemi Izraela. Żył i wytwarzał w czasach przełomu: zwątpienia w religię i tradycję, rozpadu dotychczasowych form życia społecznego, Zagłady, lecz też tworzenia się żydowskiego państwa i świeckiej literatury hebrajskiej.
Jego pisarstwo jest głęboko tradycyjne,równocześnie pełne ambiwalencji. Syci się niegdysiejszą chwałą Syjonu i Jerozolimy i czerpie z wielowiekowej kultury intelektualnej Żydów diaspory. W jego książkach jak w ciemnym lustrze odbija się postępowość, widać w nich także przemiany literatury żydowskiej: od klasycznej przypowieści po imaginacyjne pejzaże, którymi zniewalał się Jorge Luis Borges.,,przez kilka lat usiłowałem wydostać się z cienia Agnona, walczyłem, aby uwolnić swoje pisarstwo spod jego wpływów, od jego kwiecistego, gustownego, drobnomieszczańskiego niekiedy języka, od jego miarowej rytmiki, od pewnej midraszowej pogody ducha połączonej z ciepłym tchnieniem bogobojnej mowy, pulsu melodii jidysz i spokojnego falowania soczystej opowieści chasydzkiej.[...] Mimo całego wysiłku (z jakim starałem się od niego oswobodzić) wszystko, czego nauczyłem się od Agnona, zapewne nadal pobrzmiewa w moich książkach".