Dziecko w rodzinie (Montessori Maria)

Dziecko żyjące w środowisku tworzonym poprzez dorosłego musi mierzyć się z warunkami niedostosowanymi do jego życiowych potrzeb - nie tylko fizycznych,ponadto, a wręcz na ogół, potrzeb psychicznych, dotyczących rozwoju i ekspansji intelektualnej, a także psychicznej.

Dorosły rozporządza dzieckiem i zmusza je,przypasowywało się do jego środowiska, naiwnie sądząc, iż któregoś dnia przyjdzie mu funkcjonować w tym środowisku jako jednostka społeczna. Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, podkreślając pracę,,dla dziecka" i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój.

W myśl tej metody dla poprawnego rozwoju dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość i umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie - rodzicom.

Kiedy dziecko w szkołach prowadzonych zgodnie z naszą metodą, będących miejscem spokojnej pracy, gdzie stłumiona dusza może się rozwijać i ujawniać, pokazało nam zdolności i możliwości niezaprzeczalnie odmienne od tych, które powszechnie są uważane za charakterystyczne dla okresu dzieciństwa, pojawiła się wśród nas refleksja nad kalibrem dawnych błędów, nieświadomie popełnianych w relacjach z najdelikatniejszą grupą ludzkości.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.