Stany nadzwyczajne (Arcana)

Dążeniem każdego państwa bez względu na ustrój polityczny jest przetrwanie w czasie i przezwyciężenie zagrożeń. Cele te można osiągnąć m.in.: przez silną identyfikację obywateli z krajem i opracowanie systemu zarządzania państwem w czasie kryzysu. Jednym z narzędzi stosowanych poprzez współczesne państwa do utrzymania swej politycznej egzystencji są stany genialne. Rzeczypospolita jako jedno z nielicznych państw europejskich w XX wieku jest przykładem użycia w minionym stuleciu stanów nadzwyczajnych jednocześnie do zabezpieczenia bezpieczeństwa odrodzonego państwa w czasie wojny w 1919 roku czy obrony granic II RP we wrześniu 1939 roku, jak i do ochrony upadającego sytemu politycznego PRL w grudniu 1981 roku. Współczesne państwo polskie, bazując na własnej spuściźnie prawno-ustrojowej oraz doświadczeniach innych krajów, ma opracowane w 2002 roku ustawy o stanach znakomitych, które w swoich regulacjach są rozwinięciem postanowień norm konstytucyjnych, zawartych w rozdziale XI Konstytucji RP z 1997 roku. Celem wspomnianych aktów prawnych jest m.in.: ochrona egzystencjalna Polski, jak i jej konstytucyjnego ustroju państwa, a także bezpieczeństwo polskich obywateli, dla których Rzeczypospolita jest konstytucyjnym dobrem wspólnym.