Tractatus logico-philosophicus (Vis-a-vis Etiuda)

Ludwig Wittgenstein (1889-1951), austriacki filozof, uznawany za jednego z twórców logicznego pozytywizmu, silnie związanyz filozofami z kręgu Koła Wiedeńskiego, uczeń i współpracownik B. Russela. Jego opublikowany jako rozprawa doktorska w 1929 roku (ale napisany znacznie wcześniej i redagowany przezeń już w czasie I Wojny Światowej) Tractatus Logico-Philosophicus pozostaje jednym z najbardziej wpływowych dokonań filozofii XX wieku.

A jest to zbiór ponumerowanych lakonicznych tez, z których niektóre nabrały wręcz mocy obiegowych aforyzmów. Tezy dotyczą świata, myśli, języka, nauki, etyki a także sensu świata i sensu życia. Co atrakcyjne w swoich późniejszych Dociekaniach filozoficznych w pewnej mierze zaprzeczył tezom "Traktatu", a samą filozofię określał jako pewnego typu aktywność, a nie teorię.

Jednak spory wpływ na myśl XX wieku wywarł przeważnie "Tractatus...", w którym jak pisze Hanna Buczyńska-Garewicz Wittgenstein zarysował koncepcję języka, który jest obrazem rzeczywistości.

Struktura lingwistyczna jest odbiciem budowy świata. Rzeczywistość empiryczna składa się z faktów prostych i złożonych, odpowiadają im zdania protokolarne albo zdania ogólne nad nimi nadbudowane zgodnie z regułami logiki.

Ze względu na tę jedność strukturalną wszystko, co jest w świecie, daje się opisać przy pomocy języka, a zarazem język nie może wyrazić nic takiego, co transcenduje poza świat doświadczenia. Metafizyka jest niewyrażalna...

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.