Celem niniejszej książki jest przeprowadzenie analizy pojęcia uznania i zrekonstruowanie różnorodnych konceptualizacji badanego pojęcia dokonywanych poprzez Axela Honnetha. W toku rozważań autor identyfikuje wewnętrzne niejasności teorii uznania oraz wskazuje najważniejsze punkty ewolucji myśli Honnetha.
Jako zaplecze analityczne wykorzystano pojęcia indywidualizacji i uniwersalizacji opracowane poprzez marka Jana Siemka zastosowane do usystematyzowania teorii Honnetha, a także przedstawienia propozycji rozstrzygnięć w punktach problemowych teorii.
W książce wyznaczono cztery podstawowe konteksty użycia pojęcia uznania. Odnoszą się one do czterech poziomów struktury społecznej, w obrębie których Honneth dokonuje refleksji (poziom subiektywny, poziom intersubiektywnych relacji, poziom instytucjonalny i poziom wartości).
Przeprowadzone badania wskazują na obecność sprzężenia zwrotnego pomiędzy tymi stopniami. Dokonane analizy pozwalają na finalnie przedstawienie syntetycznej charakterystyki różnych poziomów struktury społecznej, w ramach których stosuje się pojęcie uznania w filozofii Axela Honnetha.
Skonfrontowanie ze sobą, dotąd rozproszonych w przeróżnych publikacjach, tez dotyczących pojęcia uznania pozwoliło na staranniejsze oddzielenie tez deskryptywnych teorii od jej tez normatywnych. Co jednak najważniejsze, analizy zawarte w tej książce umożliwiają bardziej świadome operowanie pojęciem uznania w przeróżnych kontekstach rzeczywistości społecznej – pozwalają rozszerzyć skuteczność i dynamikę inicjowanych przez nas samych, w naszych powszednich działaniach, przemian społecznych.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.