Współzależności między rozwojem gospodarczym i przestrzennym stanowią jeden z najaktualniejszych tematów współczesnej geografii ekonomicznej i szerzej rozumianych studiów regionalnych. Niniejsza rozprawa jest jedną z pierwszych prób głębszej analizy zagadnienia zależności poziomu rozwoju i struktury przestrzennej sieci osadniczych i transportowych w krajach słabiej rozwiniętych, jaka została podjęta w polskiej literaturze.
Autorka objęła analizą siedem państw: Burkina Faso, Honduras, Kenię, Kirgistan, Malawi, Paragwaj i Wietnam. Kraje te są jednocześnie nizinne jak i górskie i śródlądowe i z dostępem do morza. Także podobna liczba wybranych krajów leży na poszczególnych kontynentach.
Kraje te są więc najróżniejsze,równocześnie żadna cecha nie wydaje się dominować w procesie kształtowania sieci osadniczej i transportowej. Zakres czasowy pracy stanowi 2001 r., gdyż z tego roku pochodzi większość tworzyw satelitarnych (zdjęcia satelitarne dotyczą lat 1999-2002).
Drugim powodem wyboru tego czasu była możliwość dotarcia do literatury, w równym stopniu aktualnej dla poszczególnych krajów, objętych analizą. Rok ten stanowi symboliczną datę - początek XXI wieku. Jest więc niebanalne dokonanie przeglądu teorii rozwojowych w około pół wieku po ich opublikowaniu, a także przedstawienie stanu rozwoju sieci osadniczej i transportowej wybranych krajów rozwijających się na początku XXI wieku.
Analiza sieci nie byłaby realna bez sięgania wstecz, gdyż procesy i zjawiska występujące w przeszłości w dodatku ją kształtowały. Tak więc, tam gdzie było to niezbędne i na ile pozwalały materiały źródłowe, autorka odwoływała się ponadto do przeszłości.