O policję bliższą ludziom. inspiracje pedagogiczne w służbie funkcjonariuszy (Anna Zellma, Edward Wiszowaty)

Praca badawcza została zorganizowana w kilku etapach. Etap pierwszy stanowiło zebranie i usystematyzowanie treści zawartych w wyżej wymienionych materiałach. Na etapie drugim, obejmującym kodowanie materiału, starano się wydobyć treści bezpośrednio lub pośrednio dotyczące prezentowanego zagadnienia.

Etap trzeci polegał na kategoryzacji treści, co pomiędzy innymi pozwoliło wyróżnić wspólne obszary aktywności pedagogów i policjantów i usystematyzować zebrany materiał badawczy. Ostatni etap stanowiło syntetyczne opracowanie i pisemnie przedstawienie materiału badawczego z wyraźnym wyróznioniem zarówno możliwości, jak i ograniczeń zastosowania teorii pedagogicznej w pracy funkcjonariuszy Policji.

Dopełnienie tej najmocniejszej części opracowania stanowi jego część oparta na badaniach empirycznych przeprowadzonych wśród policjantów studiujących lub odbywających szkolenia zawodowe w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie w roku akademickim 2015/2016.

Metodologia przeprowadzonych badań została szczegółowo przedstawiona w pkt 1 rozdzialu VI przedłożonego studium, nie ma zatem potrzeby omawiania jej tutaj w szczegółach. Cel podjęcia tych badań stanowiła próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy wspomniana wyżej intuicja badawcza autorów pokrywa się z rzeczywistym zapotrzebowaniem funkcjonariuszy.

Mogłoby się bowiem okazać, że podjęte analizy są w całości oderwane od policyjnych realiów, a co z tego wynika, w ocenie funkcjonariuszy zupełnie nieprzydatne. W przeprowadzonych badaniach chodziło więc zwykle o weryfikację założenia autorów opracowania, że wiedza i umiejętności pedagogiczne policjantów niezwykle mogą wpłynąć na profesjonalizm realizacji powierzonych im zadań przeważnie z zakresu profilaktyki społecznej, w tym także edukacji dla bezpieczeństwa.

Uszczegółowienie tak określonego celu badawczego stanowią pytania dotyczące ewentualnego miejsca i roli przygotowania pedagogicznego policjantów w dotychczasowym systemie ich kształcenia zawodowego oraz treści, które mogą być szczególnie przydatne w policyjnej praktyce.

Do realizacji tak sformułowanego celu badawczego przyjęta została metoda sondażu diagnostycznego, jako najistotniej właściwa dla uzyskiwania wiedzy m.in. Na temat opinii i poglądów wybranych zbiorowości.

Stanowi ona tzw. Miękką odmianę metod ilościowych. Jako hipotezę główną przyjęto, iż zdecydowana większość funkcjonariuszy Policji, mając na uwadze własne doświadczenie zawodowe, dostrzega potrzebę uwzględnienia wiedzy pedagogicznej w realizacji zadań służbowych.

Hipotezy uzupełniające wiążą się ze zmiennymi społeczno-demograficznymi, jakimi są w głównej mierze wykształcenie funkcjonariuszy, a także staż służby w Policji. Zakłada się, że funkcjonariusze posiadający wyższe wykształcenie i z dłuższym stażem pracy (powyżej 5 lat), częściej dostrzegają potrzebę użycia naukowej wiedzy pedagogicznej w fachowej realizacji zadań służbowych niżeli funkcjonariusze z krótszym stażem pracy i nieposiadający wyższego wykształcenia.

Jako narzędzie badawcze wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety na temat możliwości użycia wiedzy pedagogicznej w pracy funkcjonariuszy Policji. Jednocześnie zaprezentowane w opracowaniu analizy teoretyczne, jak i zebrany materiał empiryczny mogą stanowić punkt wyjścia do wprowadzenia nowego przedmiotu w kształceniu funkcjonariuszy na różnorodnych jego etapach czy także inspirować do podejmowania jakościowo nowych zagadnień merytorycznych w zakresie doskonalenia zawodowego.