Książka ukazuje wyniki badań dotyczących zjawiska dysortografii u polskiej młodzieży, istotnie częstości i nasilenia błędów, a także przyczyn powstawania ich poszczególnych rodzajów. Pytanie, czy istnieje jeden dominujący patomechanizm powstawania błędów i czy ma on związek z rodzajem popełnianych błędów, stało się podstawą do sformułowania hipotez badawczych, których weryfikacja doprowadziła do wyjątkowo ciekawych wniosków. "Autorka w swojej pracy podjęła wyraźny z punktu widzenia teoretycznego i aplikacyjnego problem niepowtarzalnych trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, czyli dysortografii. (...) Podjęcie badań posiadających wyjaśnić ewentualny związek między typym błędów a przyczynami, czyli mechanizmami zaburzeń, należy ocenić szczególnie wysoko. Ponadto należy podkreślić, że badania pozwoliły na weryfikację przydatności diagnostycznej metod stosowanych rutynowo w poradniach psychologiczno-pedagogicznych".