Książka prezentuje coraz bardziej popularną u wielu krajach o rozwiniętej tradycji badań społecznych i studiów kulturowych orientację, określaną jako „socjologia kulturowa". Eksponuje ona w ramach socjologii kultury, wspieranej innymi rodzajami refleksji i badań nad kulturą, jej aspekty semiotyczne, aksjologiczne, interakcyjne i rozwojowe, które jak pisze recenzent książki "...pozwalają widzieć w niej nie tylko odbicie innych składników rzeczywistości, ale także jej ludzką specyfikę, kondycję człowieka, który zdolny jest do rozwoju, przemiany, projektowania światu swoich sensów i odkrywania swoich wartości osobowych". Własną propozycję rozumienia socjologii kulturowej Autor osadza w tradycji polskiej socjologii kultury, której wartość wyraźnie eksponuje i którą świadomie jak - zapowiada także w tytule pracy - podejmuje się kontynuować, a nawet rozwijać, poszukując nowych rozwiązań teoretycznych, metodologicznych i programowych. Przywołuje więc tradycje socjologii humanistycznej Floriana Znanieckiego. Stanisława Ossowskiego. Józefa Chałasińskiego. Antoniny Kłoskowskiej, Jerzego Smolicza oraz (...) dorobek wielu współczesnych socjologów (...). W tym sensie Autor pracy, odwołując się i pragnąc rozwijać propozycję określania socjologii kulturowej, wyraźnie dopełnia ją wrażliwością polskiej socjologii i refleksji o kulturze, wyjątkowo w polemice z ułatwiającymi, jak twierdzi, tendencjami wielu koncepcji zachodnich, z zasady pozostałościami orientacji behawioralnych, strukturalnych czy poręcznych. Socjologia kulturowa mą w dodatku w zamyśle Autora nie tylko stanowić wejrzenie w dynamikę doświadczenia ludzkiego świata kultury, w jego wymiar symboliczny, interpretatywny i transgresyjny, ale także ukazać rozwojowy, a więc osobowy charakter rzeczywistości kulturowej, która czyni z człowieka coś więcej aniżeli mechanizm społecznego dostosowania i uporządkowany "system zachowań". Z recenzji ks. Prof. Dra hab. Leona Dyczewskiego