Rozprawa Radosława Strzeleckiego konfrontuje radykalne rozumienie odpowiedzialności z zagadnieniem wolności. Perspektywę badawczą wyznacza tu najczęściej refleksja nad myślą Martina Heideggera i Emmanuela Lévinasa.
Autor stawia pytania, na ile dialogiczna wykładnia odpowiedzialności pozwala dodatkowo na pogłębienie rozumienia wolności i czy te dwie perspektywy – myślenie wolności i myślenie odpowiedzialności – zbiegają się ostatecznie w jednym punkcie.
Decydujące znaczenie dla odpowiedzi na te pytania ma refleksja nad czasem, a rozważania autora koncentrują się wokół dwóch rewolucyjnych dla współczesnej filozofii wydarzeń: odkrycia egzystencjału czasowości jako czasu pierwotnego poprzez Heideggera i ujęcia czasowości jako podstawy relacji z innym przez Lévinasa.
Radosław Strzelecki pokazuje nam rozprawę filozoficzną w sensie ścisłym, rzecz o znacznym potencjale myślowym i krytycznym, stawiającą obszerne oczekiwania czytelnikowi. Jest ona pracą zasługującą na trudy lektury, w wielu fragmentach pasjonującą.
Prof. Dr hab. Elżbieta Paczkowska-Łagowska w trakcie gdy współczesna etyka akademicka wyrzekła się filozofii i sprowadziła etyczność naszego bycia do wymiaru incydentalnego, Radosław Strzelecki przywraca jej pełnię filozoficznego blasku.
ukazuje czasowość ludzkiego bycia, jej wykładanie i przeżywanie, jako podstawową komponentę etyczną; przezwycięża jednostronność w pojmowaniu wolności i odpowiedzialności, prezentując je w ich źródłowej jedności.
Czyni to wszystko językiem transparentnym, acz oryginalnym, co powoduje, że lektura prezentowanej czytelnikowi książki może też być źródłem radości estetyczno-literackiej. Prof. Dr hab. Jacek Filek W moim przekonaniu analizy Radosława Strzeleckiego poświęcone Heideggerowi są wspaniałe i, co więcej, odkrywcze.
Od strony analitycznej książka jest bardzo wartościowa i naukowo odpowiedzialna; jest mocną pracą filozoficzną. Prof. Dr hab. Karol Tarnowski