Niniejsza książka to próba odpowiedzi na pytanie, czy rozwój człowieka jest realny pomimo choroby, deficytów, upływu czasu i związanych z nimi ograniczeń, pomimo dysfunkcji i kryzysów rodzinnych. Autorzy artykułów opisują procesy, które stymulują, wspierają albo uruchamiają zatrzymany rozwój jednostki i rodziny. Jednocześnie ze względu na przegląd współczesnych teorii psychologicznych, jak i informacje empiryczne publikacja może stanowić ergonomiczną pozycję bibliograficzną głównie dla studentów psychologii, lecz też innych kierunków humanistycznych, i dla praktyków zajmujących się dziećmi, młodzieżą i rodzinami. Ze wstępu Bogusławy Piaseckiej Książka stanowi atrakcyjny przegląd problemów związanych z rozwojem w biegu życia oraz koniecznością rozumienia korzystnieści rozwoju, by móc go stymulować czy także wspierać. Autorzy, wykazując się dojrzałością, wiedzą i umiejętnością jej podania, wskazali na najróżniejsze aspekty towarzyszenia w rozwoju jednostce i rodzinie, na konieczność rozumienia drugiego człowieka i kontekstu kulturowego, w jakim żyje. Z recenzji dr hab. Grażyny Makiełło-Jarży