Monografia ma na celu przybliżenie zagadnienia ergonomicznego projektowania środków transportu miejskiego, który powinien zapewnić komfort podróżowania i posiadać właściwości transportu „przyjaznego” użytkownikowi.
Powinno to pomóc w rozwiązaniu jednego z najszczególniejszych problemów współczesnej polityki miejskiej, jakim jest konieczność zmiany przyzwyczajeń komunikacyjnych mieszkańców, prowadząca do jednostajnej mobilności ‒ zmniejszenia popytu na podróże realizowane transportem jednostkowym na rzecz podróży odbywanych środkami transportu publicznego, rowerem i pieszo.