Warszawa zapamiętana. dwudziestolecie międzywojenne (Dom Spotkań z Historią)

Zbiór opowieści mieszkańców stolicy o życiu codziennym w przedwojennej Warszawie. Bohaterowie tej książki pochodzą z zróżnicowanych środowisk, stąd z ich wspomnień wyłania się wielowymiarowy portret Warszawy – miasta pełnego kontrastów, w nieustającym ruchu, zmieniającego się, tętniącego życiem – mówi Magda Szymańska.

Warszawa w ich opowieściach ma dwa oblicza: to postępowa europejska stolica i śladowe, prowincjonalne miasteczko. Nasi bohaterowie opowiadają także o tym, jakie wydarzenia najistotniej zapadły w ich pamięć, czym żyli i jak zmieniała się stolica na przestrzeni tych dwudziestu lat.

W listopadzie 1918 roku Warszawa stała się stolicą niepodległej Polski i centralnym ośrodkiem politycznym, administracyjnym, kulturalnym i handlowym II Rzeczypospolitej. Tu rozgrywały się najważniejsze dla kraju wydarzenia, urzędował prezydent, rząd i parlament.

W dwudziestoleciu międzywojennym miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać – powstawały nowe osiedla, linie komunikacyjne, budynki praktyczności publicznej. Stolica Polski stała się miastem reprezentacyjnym, wielokulturowym, jednak obok eleganckich dzielnic o wielkomiejskim charakterze jak Śródmieście czy Mokotów, z restauracjami, kinami, szykownymi hotelami, istniały też przeludnione dzielnice robotnicze, zamieszkane poprzez warszawską biedotę, jak Wola czy Sielce, a także żydowska dzielnica północna, pełna sklepów i niedużych warsztatów.

Warszawa zapamiętana to jednak nie tylko opowieść o mieście, jego topografii i faktografii – dodaje Magda Szymańska. Mnóstwo z tych relacji ma charakter nad wyraz osobisty – bohaterowie opowiadają o swym dzieciństwie, życiu rodzinnym, szkole, przywołują zabawne anegdoty.

Książkę uzupełniają niepublikowane dotąd fotografie z rodzinnych archiwów.