Celem pracy jest prześledzenie jak rozwiązania architektoniczne specyficzne dla obiektów przemysłowych przenikają do rozwiązań obiektów funkcjonalności publicznej. Jako obiekty porównawcze do obiektów przemysłowych wybrano obiekty poręczności publicznej, z wyłączeniem świątyń.
Z badań wyłączono także projekty koncentrujące się wyłącznie na wnętrzach, jakkolwiek należy zanotować istnienie silnej, postindustrialnej stylistyki w pewnych realizacjach. W opracowaniu omówiono proces przenikania i wpływu rozwiązań architektury przemysłowej na wyraz architektoniczny obiektów użyteczności publicznej.
Analiza cyklu ma doprowadzić do zdefiniowania, które rozwiązania są przyswajane przez architekturę budynków ergonomiczności publicznej, jak też do opisania tego zjawiska w odniesieniu do chwili obecnej.
Pracę podzielono na części, zgodnie z założonym podziałem przyjętego horyzontu czasowego. W rozdziale 2 przeprowadzono analizę cyklu przenikania rozwiązań obiektów przemysłowych do architektury funkcjonalności publicznej do ostatniego trzydziestolecia XX wieku.
W rozdziale 3 jako bazę do rozważań o współczesnych obiektach przemysłowych przedstawiono określenie cech charakterystycznych obecnej architektury obiektów przemysłowych, a także zawężono badania nad obiektami przemysłowymi do ostatniego trzydziestolecia XX wieku, a także początków XXI wieku, jak też przedstawiono rozwój i główne czynniki kształtujące współczesne obiekty przemysłowe.
W rozdziale 4 przeanalizowano rozwiązania obiektów ergonomiczności publicznej, wzorowane na cechach i rozwiązaniach szczególnych obiektów przemysłowych. W rozdziale 5 przedstawiono podsumowanie i wnioski.