Superniania kontra trzyletni antoś (Wydawnictwo Krytyki Politycznej)

Choć Konwencja o prawach dziecka obowiązuje w Polsce od ponad trzydziestu lat, społeczna pozycja dzieci wciąż znajduje wyraz w powiedzeniu „dzieci i ryby głosu nie posiadają”, a przekonanie, iż „jeden klaps jeszcze nikomu nie zaszkodził”, jest nadal nad wyraz niejednokrotnie spotykane. Dyskryminacja ze względu na młody wiek jest uważana za stan tak oczywisty, nieprzemijalny i naturalny, jak kiedyś seksizm. Badając popularne programy rozrywkowe poświęcone wychowywaniu dzieci i rozmawiając z ich uczestnikami, Anna Golus demonstruje, w jaki sposób telewizja odzwierciedla i reprodukuje kulturę, która lekceważy i uprzedmiotawia osoby niepełnoletnie, a także wspiera oparte na przemocy wzorce relacji. Przyjmując perspektywę dzieci, autorka prezentuje, jak udział w tych programach i propagowane w nich metody wychowawcze szkodzą młodym ludziom i utrwalają ich niski status w rodzinie i społeczeństwie.

Czas pozbyć się "karnego jeżyka" i zacząć traktować dzieci podmiotowo.