Monografia stanowi z pewnością ważne wydarzenie w polskim świecie językoznawczym. Jest to bowiem szczególnie ambitna próba „sportretowania" językoznawstwa w nowożytnej i najistotniej twórczej fazie jego rozwoju.
Opis, który proponuje autorka, obejmuje okres między Młodogramatykami, a więc okres II połowy XIX wieku, Strukturalizmem a więc okres obejmujący prawie cały wiek XX i jego zwiększeniem w postaci Socjolingwistyki, wypełniającej swoją obecnością koniec XX wieku, poszerzonej o komponenty ekolingwistyki.
Jest to więc opis w miarę aktualny w sensie przeglądu stricte chronologicznego. Największą wartość dla czytelnika mocno jednak przygotowanego językoznawczo ma monografia w rozmiarze przeglądowym. Jest on bowiem równocześnie wyczerpujący jak i niezwykle erudycyjny, poprzez co daje czytelnikowi możliwość przyjrzenia się z bardzo bliskiej perspektywy świadomie założonej poprzez Autorkę wszystkim osiągnięciom Młodogramatyków i głównych przedstawicieli Strukturalizmu (zwłaszcza europejskiego, ale z wyraźnym odniesieniem do strukturalizmu amerykańskiego).