Ósmy tom z linii „korzystne i złe sąsiedztwa". Układ książki jest zbliżony do poprzednich – uwzględnia działy w zakresie historiografii, sztuki i religii i edukacji. Myślą przewodnią tomu było postrzeganie „innego" – „swojego sąsiada" przez pryzmat własnej, rodzimej narracji.
Historycy, politolodzy i kulturolodzy przeanalizowali przekazy źródłowe pod kątem tego, co na temat sąsiada pisali i myśleli ludzie w przeszłości, lecz także prześwietlili status prawny tych „innych", będących sąsiadami dawniej i teraz.
Podjęto próbę spojrzenia i zrozumienia sąsiada w zachowanych do naszych czasów zapisach tekstowych, wizualnych (malarskich) i dźwiękowych (muzycznych).