Profesor Michael Fleischer podejmuje refleksję nad możliwością wyróżnienia typów komunikacji opartych na różnych manifestacjach i sposobach realizacji generalnego mechanizmu komunikacji. Publikacja stanowi także próbę strukturalnej i praktycznej typologizacji komunikacji, typologizacji nieopartej na świadomości potocznej i na opisie tego jedynie, co na powierzchni widoczne, lecz dotyczącej właśnie składników strukturalnych i praktycznych samej komunikacji.