“Poeta jakich wielu” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty i autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.
“Poeta jakich wielu” to dramat w pięciu obrazach, napisana poprzez jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku.
“ P. Sędzina. Ja dawno wiedziałam że z niego będzie obszerny człowiek. Wszystko to oznajmywało. —
P. Sędzia. Czyta zeszyt i poklaskuje rękami: wyborne i wyborne wiersze! klassyczne! lecz cyt! Nie trzeba go w oczy chwalić, aby się chłopiec nie popsuł. (spogląda ukradkiem,) słuchaj no Munciu! zkąd te wiersze wziąłeś? —
Sędzic niewstając z kanapy. A jużciż z głowy! P. Sędzia. Ej? mów no prawdę tylko. —
Sędzic. Toż prawdę mówiłem. —
P. Sędzia. Zkąd u licha te myśli! zkąd ta znajomość ludzi, świata! tfu! ten błazen! to niedouwierzenia, (głośniéj) to wcale nie źle! weź się waść, a możesz wyjść na człowieka; masz zdatności chwała Bogu!”
Fragment