Jedno z najwybitniejszych dzieł powojennej prozy, będące źródłem głębokiej refleksji nad największą tragedią ludzkiej historii: obozami śmierci. Borowski ukazał w opowiadaniach nie tylko sam system niszczenia ludzi,również jego skutki dla psychiki i wartości etycznych człowieka: wytwarzanie się w człowieku mechanizmów dopasowawczych, swoistej filozofii przetrwania, zacierającej granice między katem a ofiarą.
Niniejszy zbiór posiada najsłynniejsze opowiadania autora, m.in. Dzień na Harmenzach, Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu, U nas w Auschwitzu.