Literatura bizantyńska poprzez długi czas nie cieszyła się zainteresowaniem badaczy, była opisywana jako nudna, wtórna i nieciekawa. Ten niesprawiedliwy i nieprawdziwy obraz ulega stopniowej zmianie,mnóstwo bizantyńskich tekstów wciąż pozostaje niedocenionych.
Książka "Taniec w roli Tersytesa. Studia nad satyrą bizantyńską" jest poświęcona bodaj najbardziej zaniedbanej części literatury Bizantyńczyków – satyrze. Kolejne rozdziały dotyczą problemów z definicją satyry i inwektywy w Bizancjum, kwestii humoru w satyrach, zagadnieniu recepcji twórczości Lukiana w kulturze bizantyńskiej oraz przynoszą interpretację wybranych utworów satyrycznych.
Mimo iż praca w żadnej mierze nie stanowi wyczerpującego studium zjawiska, to jasno wskazuje, jak widoczną rolę odgrywały tego typu teksty w literaturze Wschodniego Cesarstwa.