Przestrzeń publiczna, której rodowód sięga czasów starożytności, należy do tych obszarów miejskiej struktury, o których można powiedzieć,pozwalają na doświadczanie występowaniu Innych. Dzięki takich cechom, jak otwartość, dostępność, czytelność, można się w niej znaleźć z osobistym bagażem biografii, niebędącym przeszkodą dla pozostałych jej użytkowników. W ostatnich latach dużo miejsca w dyskursie publicznym zajmuje kwestia zaniku, upadku, ale też odrodzenia przestrzeni publicznej. Dynamika kapitalizmu i związana z nim globalizacja, zawrotne tempo przemian w dziedzinie technologii informacyjnej i komunikacji wywołują, iż dawny porządek oparty na niesprężystych podziałach prywatne-publiczne traci powoli na znaczeniu. Odrzucając dwa skrajne stanowiska: z jednej strony apokaliptyczną wizję upadku przestrzeni publicznej, z drugiej zaś - bezkrytyczne jej odrodzenie, w książce podjęto próbę pokazania, że każda z tych perspektyw rodzi rozmaite konceptualizacje, transformacje i rekonstrukcje o charakterze przestrzennym, społecznym i kulturowym, wpisując się w szerszy projekt kształtowania współczesnych tożsamości miasta. Autorka napisała pracę niebanalną i ważną w dyskusji o przestrzeni publicznej w miastach. Praca ma nie tylko walory poznawcze, lecz także walor ergonomiczny, wskazując na wagę tej problematyki widoczną z punktu widzenia jakości życia w miastach. Praca powinna zainteresować architektów, urbanistów, socjologów, kulturoznawców oraz działaczy samorządowych współdecydujących o rzeczywistości polskich miast. Prof. Dr hab. Bohdan Jałowiecki Autorka poddaje krytyce stereotypy myślowe znamionujące widzenie miasta i gospodarowanie nim na dwa sposoby: pierwszy to wykreowana struktura przestrzenna gwarantująca wspólnotowość i "urządzająca" życie mieszkańcom, drugi to wybiórcza, reaktywna polityka urbanistyczna i społeczna w coraz bardziej utowarowionej przestrzeni, usprawiedliwiająca bezradność wobec cyklów przemian miasta spychających na margines przestrzenie publiczne. Prof. Dr hab. Inż. Arch. Andrzej Baranowski Małgorzata Dymnicka - socjolog, adiunkt w Katedrze Urbanistyki i Planowania Regionalnego Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Współredaktorka książek: Tożsamość miejsca i ludzi. Gdańszczanie i ich miasto w perspektywie historyczno-socjologicznej (2003); Współczesne miasta. Szkice socjologiczne (2009); tomu LX/2-3 Przeglądu Socjologicznego (2011) i autorka kilkudziesięciu artykułów poświęconych problematyce miejskiej.