La figure du juif errant dans la prose française du xxe si?cle (Uniwersytet Śląski)

Monografia stanowi semiologiczną oraz semio-pragmatyczną analizę postaci Żyda wiecznego tułacza na podstawie pięciu wybranych francuskich utworów prozatorskich, datujących się na XX wiek. Nadrzędnym przedmiotem badawczym pracy jest określenie stopnia, w jakim predesygnacja konwencjonalna przekłada się na analizowane dwudziestowieczne realizacje prozatorskie, których kanwa literacka osnuta jest wokół ponadczasowego włóczęgi, i zweryfikowanie, czy aksjomat o „śmierci mitu" jest wyjątkowo uzasadniony i czy nadal obowiązuje we współczesnej literaturze francuskiej.

W publikacji wykazano również sieć korelacji, jakie zachodzą w procesie czytelniczym pomiędzy analizowaną postacią a odbiorcą. Istotnym wektorem badań była zatem próba wglądu w system narracyjny tak, by określić, w jakim stopniu i czy w ogóle zastosowane w tekstach zabiegi narratorskie determinują ewentualny antysemicki wydźwięk i odbiór Tułacza.