Suka doskonała (Novae Res)

Ciało wynajmę, dyskrecja zapewniona 25-letnia Polka, ukrywająca się pod pseudonimem Jed Vitz, inicjuje świeże życie w USA. Ma zamiar zrobić karierę i zdobyć spore pieniądze – niekoniecznie w legalny sposób.

Kieruje się intuicją, więc bez zastanowienia wykorzystuje propozycję, jaką podsuwa jej los. Przyjmuje rolę elitarnej prostytutki i spełnia fantazje bogatych i wpływowych kobiet. Pewność siebie, instynkt łowcy oraz talent do manipulacji błyskawicznie windują ją na sam szczyt.

Pewna swej niezwykłej mocy zatraca się w świecie fantazji. Amerykański sen trwa do chwili, gdy pewien incydent wyzwala w Jed traumę z dzieciństwa, za którą wkrótce ktoś zapłaci życiem. Na czwartym krześle ode mnie przy barze zasiadła starsza blondyna i spogląda na mnie.

Coś za długo patrzy. Choćby niebrzydka. Choć długie, dość lepkie, mam nadzieję od żelu, strąki włosów opadają jej na twarz i ramiona. Wątpię, aby Cyc była w jej typie. Blondyna patrzy w otchłań swojego drinka i odzywa się do barmanki: – To samo dla Angielki.

Ach, to o mnie, lecz śmieszne. Ale proszę, jaka bystra, wie, iż w Anglii pije się herbatę. I wie o Anglii. Większość Amerykanów niestety niewiele wie… Przekonałam się, poznając rodzinę cioci. – Uprzejmie dziękuję, ale nie mam ochoty na alkohol.

– Odwracam głowę i zadzieram ją w górę, gdzie jest włączony telewizor, a publiczność linczuje zaproszonych gości. Jerry Springer. Dla mnie to koniec konwersacji. Namolna blondyna nie daje za wygraną i przyłazi na krzesełko.

Jolanta Dymowicz – urodziła się w 1977 roku, jest absolwentką ekonomii, marketingu i projektowania wnętrz. Jako dziecko marzyła, żeby zostać grabarzem. Tymczasem w swoim życiu zawodowym kreowała producenta odzieżową, wytwarzała kolekcje odzieży, kierowała działem badań i rozwoju w globalnej korporacji, sprzątała mieszkania, była kelnerką.

Projektuje wnętrza. Kocha wolność i niezależność. Największym szacunkiem otacza sztukę, każdy jej przejaw, choć architektura wiedzie prym. Za najdoskonalszy materiał uznaje beton. Każde działanie podejmuje z pasji tworzenia, budowania, wznoszenia, choćby jeśli obiekty na za każdym razem pozostaną jedynie kadrem w umyśle.

Początkowo pisanie stanowiło remedium na traumy. Z czasem stało się najcudowniejszą obsesją. „Suka genialna" to jej pierwsza powieść.