Makroskopowe przewodniki elektryczne z nanorurek węglowych (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej)

W monografii rozważane są nowe możliwości i ograniczenia związane ze wykorzystywaniem nanorurek węglowych do wykonania makroskopowych przewodników elektrycznych na potrzeby elektrotechniki i elektroniki. Wykazano, że nanorurki węglowe są szczególnie niebanalnymi materiałami przewodzącymi, które mogłyby być niezwykle szeroko wykorzystywane w makroskali.

odpowiednio dobrane techniki wytwarzania makroskopowych przewodników nanorurkowych mogą pozwolić na otrzymanie przewodników o przeróżnych kształtach, wymiarach, właściwościach elektrycznych, mechanicznych, chemicznych, termicznych, stopniu izotropowości, jak również zdolności do dalszego przetwarzania.

Przewodniki te mogą być na dodatek wolnostojące albo osadzone na podłożach. Praca wskazuje, iż w zależności od przeznaczenia przewodnika i jego pożądanej charakterystyki makroskopowe przewodniki nanorurkowe można wykonywać równocześnie z proszków nanorurkowych, jak i czystych makrostruktur nanorurkowych, takich jak włókna, filmy, maty albo dywaniki nanorurkowe.

Jak zaakcentowano, spomiędzy powyższych włókna i filmy są istotnie atrakcyjne dla zastosowań elektrycznych, gdyż mogą znamionować się bardzo wysoką konduktywnością. Rozważania teoretyczne wskazują, iż przy odpowiedniej optymalizacji morfologii włókien i filmów, przewodniki z nanorurek węglowych mogłyby być lepiej przewodzące niż miedź czy aluminium.