Japonia. subiektywny przewodnik nieokrzesanego gaijina po meandrach zaskakującej rzeczywistości, _291 (Pascal)

Jak się nie zbłaźnić w restauracji i dlaczego jest to niemożliwe? Czy Polacy dodatkowo Japończyków nauczyli jeść widelcem? Smak umami, czyli dlaczego to jest takie prawidłowe? Jak się pracuje w Japonii? Dlaczego Japonki mają fajnie? Gdzie jest ojciec? Co mają trzęsienia ziemi do wyposażenia mieszkania? Szintoizm: religia genialna?

To nie jest nieelastyczne studium o Japonii. To pełne humoru historie z życia wzięte, które w lekki sposób przybliżają kulturę tego istotnie niebanalnego kraju.

Jeśli więc gdzieś w świecie, poza Japonią, wynajdziecie samochód zaparkowany tyłem ze złożonymi lusterkami, buty stojące przed wejściem do przymierzalni albo usłyszycie wyjątkowo siorbiących klientów w restauracji z ramenem, to wiedzcie, iż wpadliście na nas.

Mamy nadzieję, iż choć w niewielkim stopniu przekażemy Wam naszą sympatię do Japonii. Oraz chęć odwiedzenia tego niezwykłego kraju. I mówimy to my – ludzie, którzy do 2018 roku choćby nie brali jej pod uwagę jako kierunku wyjazdowego. Bo co tam właściwie może być atrakcyjnego? Ignoranci! wprawdzie nikłe są szanse na doświadczenie starannie tego, z czym się zetknęliśmy, ale w końcu nigdy nic nie wiadomo, bo życie pisze różne scenariusze, o czym przekonaliśmy się ze zdwojoną, japońską siłą. I tego się trzymajmy. A tymczasem, sayonara. Ewentualnie, gudu baju.